తునీ పట్టణంలోని గురుకుల హాస్టల్‌లో చదువుకుంటున్న ఆ చిన్నారి, ఒక పరిచయంలేని వృద్ధుడు తనను “తాత” అని చెప్పడంతో మోసపోయింది.
పోలీసులు తెలిపిన ప్రకారం, ఆ వ్యక్తి — తాటిక్ నారాయణరావు (62) — హాస్టల్‌కు వచ్చి తాను ఆ బాలికకు తాత అని చెప్పాడు.
ఆ వయసు, మాట్లాడే తీరు, దుస్తులు చూసి హాస్టల్ సిబ్బందికి అనుమానం రాలేదు. అందుకే వారు ఆ బాలికను అతనితో వెళ్లడానికి అనుమతించారు.
చిన్నారి మనసు – అమాయక విశ్వాసం
13 సంవత్సరాల వయసులో ఉన్న పిల్లలకి పెద్దల మాటల మీద విశ్వాసం ఎక్కువగా ఉంటుంది.
వారు “తాత”, “మామ”, “అంకుల్” అని చెబితే, ప్రమాదం అని అనిపించదు.
ఆ వృద్ధుడు కూడా చాతుర్యంగా మాట్లాడి, “నీ అమ్మా నాన్న పంపారు”, “నిన్ను ఇంటికి తీసుకెళ్లాలి” అంటూ మోసం చేసిన అవకాశం ఉందని పోలీసులు అనుమానిస్తున్నారు.
హాస్టల్ సిబ్బంది పొరపాటు
పోలీసుల దర్యాప్తు ప్రకారం, హాస్టల్ సిబ్బంది కూడా అతని మాటలపై సరిగ్గా వెరిఫై చేయలేదు.
“వారసత్వ గుర్తింపు కార్డు లేదా కుటుంబ సభ్యుల కన్ఫర్మేషన్” లేకుండానే ఆ బాలికను బయటకు పంపారు.
ఇది పెద్ద నిర్లక్ష్యంగా పరిగణించవచ్చు.
పోలీసుల అనుమానం
దర్యాప్తులో మరో విషయం బయటపడింది — నిందితుడు ఆ బాలికను ముందుగానే గుర్తించి, ఆమె హాస్టల్‌లో ఉంటుందని తెలుసుకున్నట్లు కనిపిస్తోంది.
ఆ పాపని మోసం చేయడానికి, వృద్ధుడిగా తన వయస్సును నమ్మదగ్గ అంశంగా వాడుకున్నాడు.
అంటే ఇది యాదృచ్ఛికం కాదు, ప్లాన్ చేసిన మోసం అని పోలీసులు భావిస్తున్నారు.
సామాజిక దృష్టి
ఈ సంఘటన మనకు ఒక ముఖ్యమైన సందేశం ఇస్తుంది —
చిన్నారులు ఎవరితోనైనా వెళ్ళే ముందు, వారు నిజంగా కుటుంబ సభ్యులేనా అని తెలుసుకోవడం ఎంత అవసరమో.
అలాగే, హాస్టల్ సిబ్బంది, టీచర్లు, కేర్‌టేకర్లు కూడా పిల్లల భద్రత విషయంలో పూర్తిగా జాగ్రత్త వహించాలి.
మానసిక కారణం
పిల్లలు చిన్న వయసులో పెద్దలతో వాదించడానికి భయపడుతారు.
వృద్ధుడు “తాత” అని చెప్పినప్పుడు, “లేదు, నేను రాను” అని చెప్పడం ఆమెకు ధైర్యం లేకపోవచ్చు.
అది పిల్లల సహజమైన అమాయకత – దాన్ని నిందించడం కాదు, అర్థం చేసుకోవడం అవసరం.
ఆ 13 ఏళ్ల బాలిక ఎటువంటి తప్పు చేయలేదు.
ఆమెను మోసం చేసినది వృద్ధుడి దుష్ట ప్రణాళిక.
ఆమె కేవలం విశ్వసించింది — అదే ఆమె అమాయకత్వం.
ఈ సంఘటన మనందరికీ పాఠం —
“చిన్నారుల భద్రతకు విశ్వాసం కాదు, నిర్ధారణ కావాలి.”